BENİM BÜSBÜYÜK AİLEM KALKEDON

Bozuk çarpan kalbim ile susmayan beynim arasında uzun süredir bitmeyen bir savaş vardı, Beynim -kaç git buralardan ve geri dönme- derken, kalbim -gitsen de fayda etmez içindekileri de götüreceğin için- diyordu.

Kalmak mı daha zordu yoksa gitmek mi? -Ailenden başka ne var ki burada?- diyen beynime karşılık, kalp susuyor, konuşamıyordu uzun bir süre. Çünkü en iyi o biliyordu içeride neler yaşadığını.

Her şeye karar verilmiş, bilet alınmış, bavullar hazırlanmıştı.

Gitme vakti gelmiş iken KALKEDON ile tanıştım.

Küçükken kurduğum ve senelerdir içimde var olan kocaman hayali,  KALKEDON  -Uyanış- adlı  muhteşem gösteride izledim resmen.

Kalbin attığı sık ve duraksız ritme karşılık, beyin sonunda yenik düştü. Kalpte ki sevgi ile beyinde ki umut birleşti.

Kalmaya karar verilmiş, bavullar geri açılmış, bilet yırtılmıştı…

Kalmak… Rahatsız eden düşüncelere ve insanlara rağmen, sonuna kadar hiçbir yere gitmemek…

İnadına DANS etmek…

-Beni tutan bir şeyler yok mu?- demişti beynim. -Artık var- diyebilirdi kalbim…Beni tutan birden çok şey var…

Yepyeni büsbüyük, beni destekleyen ailem var…

Ceren BARAN221